اگر با اختلال پدوفیلیک زندگی می کنید، ممکن است توسط کودکان برانگیخته شوید. اما در عین حال احساس ناراحتی شدید نیز خواهید کرد.
الگوریتم اینستاگرام چیست و چگونه کار میکند؟ آنچه باید بدانیم!
یماران پدوفیلی مانند هم نیستند، ممکن است تفاوت ان ها خیلی زیاد باشد و این برای متخصصان درمانی هنگام درمان، اهمیت دارد تا برای درمان در نظر بگیرند.
در نتیجه رفتار او را تغییر خواهد داد. در این روش درمانی از تکنیک های مختلفی برای حذف افکار مخرب نسبت به کودکان استفاده می شود.
بهترین راه برای مقابله با کودک آزاری، آموزش به کودکان در مقابله با کودک آزاری است. شما در تمام لحظات در کنار فرزندتان نیستید و به همین دلیل باید به فرزندتان آموزش دهید و او را آگاه سازید که می توانید از یک روانشناس کمک بگیرید.
روانشناس ونیزی وانکرافت اولین بار واژه پدوفیلی را به کار برد. هرچند این واژه به آسانی توسط روانشناسان پذیرفته نشد. به هرحال، اکنون پدوفیلی تعریف مشخصی دارد، اما به لحاظ قانونی ممکن است برداشت متفاوتی از آن شده باشد.
تحقیقات نشان داده که الگوهای رفتاری-شناختی در درمان افراد مبتلا به اختلال پدوفیلی مؤثرند. از این الگو میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
با او در تمامی زمینه های زندگی همراه باشید تا بتوانید اعتماد او را جلب کنید تا راحت تر بتواند در مورد مسائل زندگی با شما صحبت کند.
این موارد میتوانند شواهد مفیدی برای تشخیص این اختلال در اختیار قرار دهند. تماشای بسیارِ هرزهنگاری کودکان نیز ابزار تشخیصی مفیدی است. علاوهبرآن، میتوان تحریک جنسی تناسلی را بهوسیله محرکهای جنسی در آزمایشگاه اندازهگیری کرد و به احتمال وجود اختلال پدوفیلی در فرد پی برد.
به حرف های فرزندان سایت پدوفیلی خود درباره افراد دارای بیماری پدوفیلی گوش دهید
اما امروزه دیگر به عنوان وسیله ای برای درمان انحرافات جنسی در برخی کشورها استفاده نمی شود.
قبل از ادامه این قسمت از مقاله بهتر است یادآور شویم که قوانین ذکر شده، مربوط به آزار جنسی کودکان میشود. ممکن است فرد مبتلا به اختلال روانی پدوفیلی در طول عمر خود هرگز دست به آزار یا تجاوز جنسی به کودکان نزده باشد و تنها به عنوان فردی محسوب شود که با این بیماری روبرو است.
برخی از پدوفیل ها رفتارهای خود را به “افشای خود” یا “استمنا در مقابل کودک” و یا “نوازش کردن” یا “لخت کردن کودک”، اما بدون تماس جنسی محدود می کنند و برخی دیگر از پدوفیل ها کودک را به “شرکت در رابطه جنسی” و “مقاربت تناسلی” وادار می کنند.
بر اساس اسناد منتشر شده در طی مصاحبههای صورت گرفته با افراد دچار اختلال روانی پدوفیلی، برخی از این افراد به دلیل رعایت اصول اخلاقی، پایبندی به قوانین و… نه تنها دست به آزار جنسی کودکان نزدهاند، بلکه دائما بابت تمایلاتشان خود را مورد ملامت قرار میدهند.